مهرماه 1373 - اون دوره از بازی ها ، تیمها بدون شرط سنی بودند و بیشتر اونها به جز عربستان و ژاپن با تیم اصلی بزرگسالشون در تورنمنت حضور پیدا کرده بودند . بعد از فروپاشی شوروی سابق ، کشورهای تازه استقلال یافته جدیدی هم مثل ازبکستان ، ترکمنستان و تاجیکستان حضور داشتند . تیم ملی هم به عنوان مدافع قهرمانی دوره قبل (پکن) با مربیگری استانکو پوکله پوویچ شرکت داشت . تیمها تو چهار گروه 5 تایی بودن که از هر گروه دو تیم به مرحله بعد (یک چهارم) میرفتن .
تیم ایران هم با تیمهای چین – ترکمنستان – بحرین و یمن همگروه بود . اولین بار بود که در آسیا هر برد 3 امتیاز محسوب میشد .
بازی اول تیم ملی 11 مهر 73 با تیم بحرین بود . سیستم و ارنج تیم خیلی با بازیهای تدارکاتی فرق داشت و نشون میداد مربی هنوز به ترکیب اصلی نرسیده . تلویزیون فقط بیست دقیقه از بازی رو اونهم به صورت منقطع نشون داد . تو نیمه دوم هم اون حادثه معروف برخورد علی دایی با دروازه بان بحرین پیش اومد که منجر به پارگی طحال دایی شد . ولی با این حال دایی تا آخر بازی ادامه داد و بعد بازی به بیمارستان منتقل شد . آسیب دیدگی جدی بود و دایی تا پایان تورنمنت نتونست برگرده .
علاقمندان هم بالاجبار بقیه بازی رو از رادیو دنبال میکردن . بازی هم 0-0 تموم شد و دوستداران ناراحت از نتیجه .
بازی دوم تیم ملی دو روز بعد 13 مهر 73 با ترکمنستان در ورزشگاه بینگو هیروشیما انجام شد . این بازی رو تلویزیون کامل نشون داد . بازی ایران متفاوت از گذشته بود و دوندگی بازیکنان تو حمله و برگشت مشهود بود . تکروی و بازی زمینی چندان تو دستور کار نبود و به جاش سانتر از جناحین و ضربه سر دیده میشد . علیرغم دوندگی و ارسال زیاد، تیم تو تمام کنندگی ضعف جدی داشت و ضربات آخر تمام کننده نشون نمیداد . دقیقه 60 هم تیم ایران از یک شوت زمینی پشت 18 قدم گل دریافت کرد . این وضع تا اواخر بازی بود تا اینکه سه چهار دقیقه به پایان از روی یک ضربه ایستگاهی از کناره زمین ، کریم باقری یک ضربه سر به تیرک مخالف زد و توپ با برخورد به پای مدافع ترکمنستان وارد دروازه شد . یک مساوی دیگه اونهم به زحمت .
بازی سوم و سرنوشت ساز تیم ملی روز
15 مهر 73 در ورزشگاه رجیونالی شهر هیروشیما با تیم چین بود . تیم ملی
حداقل به یک مساوی احتیاج داشت تا در صورت برد احتمالی مقابل یمن در بازی
آخر ، به عنوان تیم دوم به مرحله بعد بره . ولی باز هم علاقمندان یک ارنج
متفاوت و یک سبک بازی متفاوت از تیم ملی دیدند و نشون میداد سرمربی کروات
تیم هنوز به قطعیت نرسیده .باز هم سانتر از جناحین (علیرغم عدم حضور دایی )
و دوندگی بیشتر از ایران ولی نتیجه مال چین . بازی
و دوندگی بیشتر از آن ایران بود ولی باز هم مهاجمان ( پیوس ، شاه محمدی و
مدیر روستا) نتونستند گل بزنند .تیم چین هم علیرغم اینکه فرصتهای جدی گلزنی
نداشت ولی دقیقه 76 روی یک ارسال از کناره زمین روی دروازه ایران ، توپ به راحتی هرچه تمامتر گوشه دروازه غلتید و غلامپور هیچ عکس العملی برای دفع توپ نداشت . بازی هم 0-1 تموم شد و ایران برای اولین بار حتی از گروهش هم صعود نکرد .
بازی چهارم هم با یمن تشریفاتی بود و تیم ملی با 4 گل پیوس، شاه محمدی ، محرمی و منافی بازی رو بردن ولی تو حذف تیم هیچ نتیجه ای نداشت و چین و ترکمنستان به مرحله بعد رفتند .
بعد بازی ها ، ایران پایین ترین رنکینگ تاریخ خود را (122) کسب کرد . استانکو هم بعد از بازیها برکنار شد . ازبکستان هم قهرمان .